تیغ

آنجایی که دستها را توی زمین فرو کرده اند
مثل خنجر هایی در خاک چه تیز چه سیاه
و صدای سنگ ریزه ها انگار
استخوانهای که دندانی خردشان کند بی لب
و خرد کنندش
روی تیغ مینشیند
من سکوت را دارم
دروغ میگویم
شاید خاک قطره ای روی این لبه
خون بنشاند
دریغ اما
درونم را میشنود که نعره
سکوت را روی تیغ من نه به دروغ
نجوا میکند