گام
من راه میروم
نه بر خنکای ترمه و حریر
بر تفت خورده بیابانی
نه تشنه نیستم گیریم
خسته هم
اما
آخر
میترسم
زمین گرد باشد
من راه میروم
نه بر خنکای ترمه و حریر
بر تفت خورده بیابانی
نه تشنه نیستم گیریم
خسته هم
اما
آخر
میترسم
زمین گرد باشد
از توی تنگشان وقتی
به دیوار شیشه ای نازک نگاه میکنند
ببینند بیرون را
عکس را خودشان میبیند
و تنگ را
این بیرون اما
به بهای صداقتش
سرد است
<--- Am I Online ?
1 Comments:
به
آنجا که نفست گرم شد
آنجا که بوی کسی دماغت را به زحمتش می ارزید
آنجا که بوس بود
آنجا که خوب بود
رسیدی
همانجا زمین گرد می شود
بی خیال
By
Armin, at 11:17 pm
Post a Comment
<< Home